Naughtymistres houdt van facesitting
Chat met deze amateur op: Polder Webcamsex
Naughtymistres is 31 jaar oud en woont in Amsterdam. Op haar profielpagina schrijft ze – in het Engels, ze is Nederlandse – het volgende over zichzelf:
Let me sit on your face with full bodyweight while you beg for oxygen. I can be dominant and merciless and use you as a tool for my pleasure, but I can also be a naughty playmate and have some fun together we can have some mutual pleasure. Feel free to check me out.
Naughtymistres houdt van facesitting. Wikipedia geeft de volgende uitleg: “Facesitting is een bezigheid waarbij een persoon, vaak een vrouw, op het gezicht van een ander gaat zitten. Er bestaat geen Nederlandse naam of term voor. Facesitting speelt vaak een rol in het sadomasochisme. Het wordt niet altijd gezien als een seksuele bezigheid, vaak heeft het meer te maken met onderwerping.”
Ik moest denken aan mijn vriend Kees. Ik schreef eerder over hem, lees maar.
Mijn beste vriend is overleden. Kees heet hij. Kees is veel te vroeg gestorven, hij was pas 52 jaar oud. Hij werd door ons, zijn vrienden, ook wel De Neus genoemd. Hij had een enorme grote neus. Een kokkerd. Vergeleken met hem heeft Willem Holleeder een wipneusje. Maar goed, De Neus is gestopt met ruiken. Doodsoorzaak: verstikking. Nee, Kees had geen longkanker, hij is op een andere manier gestikt.
Kees hield van de vrouwtjes. Elke week had hij wel een andere scharrel in zijn bed liggen. Mooi was Kees niet, wel heel charmant. En hoe gek het ook klinkt: veel vrouwen vielen voor zijn grote neus. Groot geschapen was mijn vriend ook niet, eerder klein. Daarom gebruikte Kees tijdens seks die gok van hem. Daarmee kon hij, zo vertelde hij mij graag in geuren en kleuren, dames achter elkaar tot een hoogtepunt brengen. Ik vroeg hem eens: “Maar hoe steek jij je neus dan in andermans zaken? Val je gewoon met de neus in de boter? Stoot jij je neus? Of laat je van plezier die neusvleugels trillen?” Kees vertelde dat de dames altijd op zijn gezicht mochten gaan zitten. Hij werd daar geil van. En hoe langer ze bleven zitten, hoe geiler hij werd.
“Maar,” wilde ik weten, “word je dan geil van hun kont, van hun kut, de geur van het vocht, of raak je vooral opgewonden omdat je geen lucht meer krijgt? Zoals bij wurgseks?” Kees moest lachen. Hij antwoordde: “Het is eigenlijk alles bij elkaar.” Maar De Neus ging pas echt uit zijn dak als zijn scharrel plotseling een knetterende scheet liet. De natte wind was favoriet. Kees, zo legde hij uit, leed aan eproctofilie, oftewel een fetisjisme voor winderigheid. Mijn goede vriend raakte metterjaren verslaafd aan zijn fetish. En zoals dat gaat met verslavingen, die gaan langzaam maar zeker steeds extremere vormen aannemen. Kees nam steeds vaker vrouwen mee naar huis met een maatje meer. Hij had ontdekt: hoe dikker de kont, hoe minder lucht, hoe dieper zijn orgasme.
Op de begrafenis hield Kees’ laatste vriendin een praatje. Erica, heet ze. Kees had me verteld over Erica. Erica was heel erg dik. Zo dik dat ze voor haar obesitas onder behandeling was van een arts. Die schreef haar sinds kort pillen voor. Kees vond vooral Erica’s kont prachtig. Maar naast een dikke kont had Erica nog een ander groot talent. Ze was bijzonder muzikaal. Een instrument bespeelde ze niet, Erica was Petomaan. Een petomaan is iemand die de kunst verstaat om naar believen winden te laten en daar een publiek mee probeert te vermaken. De kunst is vooral om bewust de kringspier van de anus te manipuleren zodat gassen met variërend geluid het lichaam uitgeperst worden. Tijdens haar praatje op de begrafenis snikte Erica dat ze het ook niet kon helpen. Ze waren die avond met elkaar naar bed gegaan en Kees had haar gevraagd zittend op zijn gezicht de lange versie van de Radetzky mars van Johann Strauss te scheten. Erica’s laxeermiddelen werden Kees fataal.
